AGUSTINA PONTESTA GARMENDIA
Trapujale udaletxeko balkoian (Lezo). Fotografia: Lander Zurutuza, 2013.
Aurten berriro Santageda eguna ailegatu zaigu eta koplak kantatzeari ekin diogu herritarrok, eta okasiorako prestatutako kopla berri eta guzti.
Baina TRAPUJALEren esanahia argitu beharra dela iruditzen zait, zeren lezoar zaharrok edota adinean aurrera goazenok ez baitiogu gazteek gaur egun ematen dioten zentzu, esanahi bera ematen.
Argi gera bedi, lezoarrok ez genituen trapuak jaten, baizik eta bezperan sobratutako jakiak izaten ziren jaten genituenak, erdaraz ropa vieja edota trapo viejo bezala ezagutzen den eltzekaria hain zuzen.
Zerk osatzen zuen TRAPUjana? Arestian esan bezala, bezperako soberakinak: saldako haragia, garbantzoak, oilaskoa, urdaiazpikoa, piper gorriak eta berdeak, tipula, baratxuria eta erantsi nahi den beste zernahi.
Gosea asetzeko moduko platerkada noski, eta era berean, janaria probetxatzekoa.
Beraz, ez da gaurkoa lezoarron birziklatze gogoa eta beharra. Gure herriaren ezaugarriarengatik eta gure arbasoen omenez, Trapujale erreziklai iruditzat (ikurtzat) erabiltzea proposatuko nuke.
Lezoko Portua 